Pojawienie się w Polsce koronawirusa to kwestia kilku dni, a może nawet godzin. Co robić, gdy choroba przez niego wywołana pojawi się w Polsce?

Koronawirus to nowy szczep, który nie został wcześniej zidentyfikowany u ludzi.

Typowe objawy zakażenia obejmują objawy ze strony układu oddechowego, gorączkę, kaszel, duszność i trudności w oddychaniu. W cięższych przypadkach infekcja może powodować zapalenie płuc, ciężki ostry zespół oddechowy, niewydolność nerek, a nawet śmierć.

WHO opracowało dziesięć rad jak uniknąć zarażenia koronawirusem:

1. Myć często ręce z użyciem środka antyseptycznego, a jeśli nie mamy go pod ręką – wodą i mydłem. Wirus może być przenoszony przy dotykaniu zakażonych powierzchni lub przez kontakt z osobami chorymi, a ostrożne zachowanie zmniejsza ryzyko zakażenia.

2. Regularnie czyścić takie powierzchnie, jak blaty biurek w miejscach pracy bądź stołów w kuchni.

3. Upewniać się, czy informacje o Covid-19 pochodzą z wiarygodnych źródeł, takich jak krajowe instytucje służby zdrowia, personel medyczny czy sama WHO. Należy np. pamiętać, że infekcja zaczyna się zazwyczaj od gorączki i suchego kaszlu, nie zaś od dolegliwości w rodzaju kataru.

4. Unikać podróży, gdy mamy gorączkę lub kaszel. Jeśli choroba dosięgnie nas w czasie podróży samolotem, należy niezwłocznie poinformować załogę, a po powrocie do domu skontaktować się z zawodowym personelem medycznym i opowiedzieć skąd właśnie powróciliśmy.

5. Należy kichać i kaszleć zasłaniając się rękawem (nie dłonią) lub używać jednorazowej chusteczki, którą trzeba niezwłocznie wyrzucić do śmieci i umyć ręce.

6. Jeśli masz więcej niż 60 lat i problemy ze zdrowiem w rodzaju niewydolności sercowo-naczyniowej lub oddechowej bądź cukrzycy ryzyko ciężkiej choroby w razie zakażenia zwiększa się. Dlatego należy podejmować dodatkowe środki ostrożności, unikać zatłoczonych miejsc, gdzie łatwo o kontakt z potencjalnymi źródłami zakażenia.

7.Jeśli poczujemy się źle, należy pozostać w domu i wezwać lekarza lub zawodowego pielęgniarza, który powinien zapytać nas o symptomy złego samopoczucia, dokąd podróżowaliśmy i z kim kontaktowaliśmy się.

8. Jeśli zachorujemy, należy pozostać w domu, odizolować się od pozostałych członków rodziny – również podczas posiłków – i korzystać z osobnych nakryć, talerzy, półmisków.

9. W razie uczucia duszności wezwać lekarza.

10. To naturalne, iż żyjąc w otoczeniu atakowanym przez chorobę, odczuwamy niepokój. Należy poszukiwać sposobu, jak sobie w tej sytuacji poradzić, szukać pomocy i sposobu zagwarantowania sobie bezpieczeństwa w miejscu pracy, szkole czy miejscu kultu religijnego.

 

Czy maseczki ochronne zapobiegają zakażeniu koronawirusem?

 

Maseczka ochronna może pomagać w ograniczaniu rozprzestrzeniania się wirusa. Samo jej noszenie nie gwarantuje jednak ochrony przed zakażeniem. Należy korzystać z maski w połączeniu z innymi metodami zapobiegania zakażeniu, czyli z przestrzeganiem higieny rąk i układu oddechowego oraz zachowanie odpowiedniej odległości w miejscach publicznych, szczególnie od osób kaszlących i kichających.

Jak zakładać, nosić, zdejmować i bezpiecznie wyrzucić maskę ochroną?

• Przed założeniem maski należy umyć dokładnie ręce środkiem na bazie alkoholu lub wodą z mydłem.
• Zasłonić maską starannie usta i nos. Należy przymocować maskę tak, żeby szczeliny między twarzą, a maską ochronną były jak najmniejsze.
• Unikać dotykania maski podczas jej noszenia.  W przypadku dotknięcia maski należy umyć dokładnie ręce środkiem na bazie alkoholu lub wodą z mydłem.
• Wymienić maskę ochronną na nową, kiedy zrobi się wilgotna. Nie używać ponownie maski ochronnej jednorazowego użytku!
• Żeby zdjąć maskę, należy chwycić ją od tyłu za wiązanie (nie dotykać przedniej powierzchni maski) i zdjąć, a następnie wyrzucić do zamykanego kosza na śmieci. Należy umyć dokładnie ręce środkiem na bazie alkoholu lub wodą z mydłem.
  

 

WAŻNE!

Jeżeli byliśmy w ciągu ostatnich 2 tygodni w rejonach zachorowań (Chin, Hongkong, Tajlandia, Macau, Australia, Singapur, USA, Japonia, Malezja, Korea Południowa, Wietnam, Francja, Kanada, Niemcy, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Włochy, Wielka Brytania, Szwecja, Hiszpania, Iran, Kuwejt, Bahrajn, Afganistan, Irak, Norwegia) lub mieliśmy kontakt z chorą osobą, to obserwujmy uważnie swój stan zdrowia codziennie mierząc temperaturę. W przypadku pojawienia się temperatury powyżej 38 st. C, kaszlu, bólu mięśni i stawów czy trudności w oddychaniu NIE idźmy do przychodni, lekarza pierwszego kontaktu czy na izbę przyjęć. Skontaktujmy się ze stacją sanitarno-epidemiologiczną (adresy w Google) lub zadzwońmy na specjalną bezpłatną infolinię NFZ: 800 190 590. Tam dowiemy się co robić. W ostateczności pojedźmy do szpitala z oddziałem zakaźnym.

Pamiętajcie, że choroba COVID-19 jest najgroźniejsza dla ludzi starszych, po 70. roku życia oraz dla osób z chorobami przewlekłymi. To tych ludzi trzeba najbardziej chronić.

Terapia i szczepionka

Leczenie COVID-19 jest przede wszystkim objawowe. Nie ma obecnie zarejestrowanego leku przeciwko koronawirusom. Próby leczenia dostępnymi lekami przeciwwirusowymi wskazują na możliwe korzystne efekty podawania inhibitorów proteazy HIV i inhibitorów neuraminidazy wirusa grypy. Są to jednak leki ukierunkowane na inne wirusy. Pojawiły się doniesienia o znalezieniu substancji swoiście hamujących SARS-CoV-2, jednak na wyniki badań musimy poczekać.

Rozpoczęto badania kliniczne oceniające skuteczność i bezpieczeństwo leku przeciwwirusowego o nazwie remdesivir u chorych zakażonych SARS-CoV-2. Preparat ten jest analogiem nukleotydowym, zaburzającym aktywność wirusowej polimerazy RNA. Jego skuteczność była wcześniej oceniana u chorych m.in. na gorączki krwotoczne Ebola i Marburg, a także SARS i MERS na modelach zwierzęcych. Innym lekiem o podobnym do remdesiviru mechanizmie działania jest favipiravir, również stosowany aktualnie w badaniach klinicznych w Chinach i w Japonii. Jednak żaden z wyżej wymienionych leków nie został dotychczas zarejestrowany przez FDA (Food and Drug Administration – Agencję Żywności i Leków) do leczenia COVID-19.

Trwają obecnie prace nad szczepionką chroniącą przed COVID-19. Proces opracowania preparatu szczepionkowego, jego standaryzacji i sprawdzenia bezpieczeństwa oraz wdrożenia masowej produkcji szczepionki musi zająć wiele miesięcy. Szacuje się, że szczepionka może być dostępna na rynku za ok. 12 miesięcy.